Dyscalculie betekent letterlijk ‘niet kunnen berekenen’. Het is net als bij dyslexie in feite een term voor ernstige en hardnekkige problemen bij het aanleren van bepaalde schoolse vaardigheden, die niet worden veroorzaakt door een gebrek aan intelligentie of te weinig onderwijs. Bij dyscalculie gaat het om ernstige en hardnekkige problemen met het leren en vlot/accuraat oproepen/toepassen van rekenvaardigheden.
Ycare doet onderzoek naar dyscalculie bij kinderen vanaf klas 1 van de middelbare school. Er is geen simpele test die uitspraken doet over het wel of niet bestaan van dyscalculie. Voordat een onderzoek kan worden opgestart is het daarom van belang dat:
Om u als ouder(s) niet op onnodige kosten te jagen, wordt het dyscalculieonderzoek in twee afzonderlijke delen uitgevoerd, verspreid over twee a drie dagdelen. In het eerste deel wordt gekeken of de kernproblematiek van dyscalculie voldoende aanwezig is. Dit gebeurt middels enkele rekenopdrachten, een intelligentieonderzoek (WISC-VNL) en bestudering van de door de school aangeleverde informatie uit het Leerling VolgSysteem (LVS).
Als uit het eerste deel van het onderzoek blijkt dat er voldoende aanwijzingen zijn voor dyscalculie, wordt het onderzoek voortgezet met het tweede deel. Blijkt uw kind niét dyscalculisch te zijn, dan wordt het tweede deel van het onderzoek niet meer afgenomen. Uw kind kan dan als rekenzwak worden aangemerkt, maar van een rekenstoornis is geen sprake.
Het tweede onderzoeksdeel zal zich vooral richten op de verklarende diagnose van dyscalculie. Dit geeft inzicht in het waarom uw zoon/dochter een rekenstoornis heeft. Tot slot wordt de handelingsgerichte/indicerende diagnose verricht. Hierbij wordt onderzocht én aangegeven, welke maatregelen nodig zijn, om de problemen, die uw kind binnen het onderwijs ervaart vanwege de geconstateerde dyscalculie zoveel mogelijk te verminderen, of op te heffen. Deze maatregelen worden vastgelegd op een dyscalculieverklaring.